Rok podatkowy w Norwegii liczony jest tak jak w Polsce, czyli trwa od 1 stycznia do 31 grudnia. Terminy rozliczeń także wyglądają podobnie: do 30 kwietnia bieżącego roku za ubiegły rok. System podatkowy w Norwegii został skonstruowany w oparciu o skalę proporcjonalną, co oznacza, że próg podatkowy jest ustalany na bazie pobieranego dochodu. W związku z tym osoby zarabiające więcej mają większe zobowiązania wobec norweskiego fiskusa, niż te zarabiające mniej. Podobnie jak w Polsce, w Norwegii obowiązuje szereg ulg podatkowych.
Na co idą podatki osób pracujących w Norwegii
Podatki w Norwegii są wyższe niż w Polsce, a celem pobierania wysokich podatków od obywateli jest wyrównywanie różnic w ich dochodach. Oznacza to, że pobrany podatek zostaje przetransferowany na wypłatę świadczeń, w zależności od potrzeb mieszkańców i to właśnie z podatków bierze się pieniądze na świadczenia pomocy socjalnej, z których Norwegia słynie w Europie.
Sprawdź jakie są zasiłki i świadczenia socjalne w Norwegii.
Podatki bezpośrednie i pośrednie
W Norwegii, podobnie jak w wielu innych krajach europejskich krajach funkcjonują dwa rodzaje podatków: podatki bezpośrednie i pośrednie. Podatki bezpośrednie płaci się bezpośrednio do urzędu skarbowego. Zalicza się do nich: podatek dochodowy, podatek od posiadanego majątku, podatek od spadków i darowizn, podatek od nieruchomości. Podatki pośrednie doliczane są do towarów i usług w momencie ich produkcji, sprzedaży, importu lub eksportu. Są to VAT oraz podatki akcyzowe (np. od alkoholi, słodyczy i cukru).
Firmy, których obroty w ciągu kolejnych 12 miesięcy przekroczyły 50 000 NOK (sprzedaż towarów i usług na każdym etapie sprzedaży: podatek naliczany jest od ceny sprzedaży oraz przy imporcie: podatek naliczany jest od wartości statystycznej danego towaru) są zobowiązane do wpisu do rejestru płatników VAT. W Norwegii obowiązują trzy stawki VAT: podstawowa 25%, zredukowana 15% (dotyczy artykułów spożywczych i napojów) oraz niska (dla transportu osobowego i kultury). Wpis firmy do rejestru płatników VAT w Norwegii oznacza, że przedsiębiorca ma obowiązek prowadzenia księgowości w zgodzie z obowiązującymi przepisami (ustawa o księgowości z 19 listopada 2004 nr 73, ustawa o podatku VAT), a firma powinna naliczać i uiszczać podatek od sprzedaży towarów i usług w określonych ustawowo terminach.
Stawki podatkowe w Norwegii
Każda osoba zatrudniona w Norwegii jest zobligowana do posiadania karty podatkowej (Skattekort). Karta pokazuje stawkę podatku, jaką pracodawca będzie musiał odprowadzić od pensji. To właśnie karta podatkowa dostarczona pracodawcy jest gwarancją naliczenia prawidłowej kwoty podatku. W przypadku niedostarczenia Skattekort może on potrącić 50% podatku od wynagrodzenia, co przekłada się na znacznie niższą kwotę pensji „na rękę”. Procedurę pozyskiwania karty podatkowej należy powtarzać co roku, bowiem karta jest ważna tylko 12 miesięcy.
W roku 2020 w Norwegii obowiązują następujące progi i stawki podatkowe:
- do 180 800 NOK – 22%,
- od 180 800 NOK do 254 500 NOK nadwyżkę mnożymy dodatkowo o 1,9%,
- od 254 500 NOK do 639 750 NOK nadwyżkę mnożymy dodatkowo o 4,2%,
- od 639 750 NOK do 999 550 NOK nadwyżkę mnożymy dodatkowo o 13,2%,
- od 999 550 NOK nadwyżkę mnożymy dodatkowo o 16,2%
Podatki w przypadku prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej
Stawki i rodzaje podatków w Norwegii są uzależnione od rodzaju prowadzonej działalności. Inne zasady obowiązują właścicieli firm jednoosobowych, a inne np. właścicieli spółek. W przypadku prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej przedsiębiorca zobowiązany jest podjąć następujące kroki:
- Zadeklarowanie kwoty przewidywanego zysku – overskudd (druk RF-1102) – tuż po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej bądź na początku roku kalendarzowego.
- Opłacanie zaliczek na poczet podatku dochodowego w nieprzekraczalnych terminach: do 15 marca, do 15 maja, do 15 września i do 15 listopada.
- Złożenie do urzędu Skattemelding zeznania podatkowego obrazującego stan finansowy firmy (Selvangivelse for næringsdrivende) w nieprzekraczalnym terminie do 31 maja kolejnego roku podatkowego. Dzięki zeznaniu urząd może obliczyć podatek należny za miniony rok.
- Odebranie od urzędu Skattemelding wyliczenia podatku należnego za poprzedni rok. Informacja ta powinna trafić do przedsiębiorcy w nieprzekraczalnym terminie do 17 października.
- Ostateczne rozliczenie się z urzędem podatkowym (dopłata zaległego podatku lub odebranie zwrotu podatku nadpłaconego).
Podsumowanie
Niezłożenie zeznania podatkowego na czas skutkuje karą finansową za niezachowanie wymaganego terminu. Dlatego jeśli w terminie składania rozliczenia rocznego mamy pewność, że będziemy mieli opóźnienie, należy poinformować urząd na specjalnym druku o jego powodzie. Unikniemy kary finansowej, urząd wyznaczy nową datę złożenia zeznania, a my zyskamy więcej czasu na skompletowanie dokumentów.
Warto także pamiętać, że między Polską a Norwegią funkcjonuje umowa o podwójnym opodatkowaniu (z 9 września 2009 roku), która określa zasady współpracy między jednostkami norweskimi i polskimi, tak aby podatki były płacone tylko w jednym z tych krajów. Ma również na celu zapobieganie uchylania się od płacenia podatku dochodowego.