Zewsząd słyszymy, że najważniejszym językiem na rynku pracy jest angielski. Kto dobrze mówi po angielsku, dogada się z każdym, bez względu na kraj pobytu. Angielski uznawany jest za współczesną łacinę, czyli język międzynarodowy, bez którego nie sposób wyobrazić sobie prowadzenia biznesu czy podróżowania. Nie zmienia to jednak faktu, że znajomość języka narodowego kraju, do którego wyjeżdżamy do pracy, czy w jakichkolwiek innych celach, zawsze jest solidnym atutem. Czy planując wyjazd do Norwegii warto zapisać się na kurs norweskiego?
Nauka norweskiego jako atut na rynku pracy
Obawa, że już za późno na naukę języka obcego towarzyszy wielu osobom, które podejmują decyzję o emigracji zarobkowej do Norwegii. Jest ona tym większa, że panuje powszechne przekonanie, iż języki skandynawskie są trudne. O ile zapisanie się na kurs angielskiego traktowane jest jako inwestycja w rozwój zawodowy, o tyle kurs norweskiego wydaje się być zbędną zachcianką.
Warto jednak opanować obawy i odrzucić stereotypy. Znajomość języka norweskiego na pewno będzie nie tylko dodatkową kartą przetargową podczas poszukiwania przez nas pracy, ale i pomoże nam szybciej nawiązać kontakty branżowe i towarzyskie. Obcokrajowiec, który zadaje sobie trud przyswojenie języka norweskiego na pewno wzbudzi większe zaufanie niż ten, który odmawia podjęcia prób nauczenia się mowy swoich nowych pracodawców czy kontrahentów.
Język norweski: cechy charakterystyczne
Język norweski należy do grupy skandynawskiej języków germańskich. Liczbę jego użytkowników szacuje się na 4,7do 5 milionów. Żeby zrozumieć gramatykę norweską wystarczy znajomość czasów używanych w języku angielskim lub niemieckim. W praktyce używane czasy są analogiczne do tych w pozostałych językach germańskich. Szyk zdania odpowiada szykowi w języku angielskim.
Dialekty i odmiany
Warto jednak mieć świadomość, że choć w języku norweskim występują cztery oficjalne dialekty, praktycznie spotkać można ponad 400 odmian tego języka. Współczesny język norweski nie posiada ujednoliconego standardu wymowy i wszystkie dialekty uchodzą za równorzędne.
Do zapisu wykorzystywane są dwa standardy piśmiennicze: bokmål (dosł. „język książkowy”) oraz nynorsk (dosł. „nowonorweski”). W praktyce oznacza to, że podobny tekst może zostać zapisany na dwa odbiegające od siebie sposoby. Bokmål to hybryda powstała w drodze adaptacji pisanego języka duńskiego do norweskiej wymowy. Obcokrajowcy najczęściej uczą się właśnie odmiany bokmål. Prawie wszystkie podręczniki do nauki norweskiego napisane są w tym wariancie.
Gramatyka
Choć gramatyka języka norweskiego może wydawać się bardzo skomplikowana. Nauczyciele tego języka podkreślają, że to język, w którym reguły najczęściej działają, a wyjątków jest bardzo mało. Choć norweski jest językiem fleksyjnym (potocznie rzecz ujmując: słowa odmieniają się wg różnych kategorii), nie ma odmiany przez przypadki, ani odmiany czasownika przez osoby. W norweskim istnieją jedynie trzy czasy przeszłe, ale na co dzień wystarczy znajomość dwóch. Podobnie jak w angielskim, mamy do czynienia z czasownikami regularnymi i nieregularnymi,
Wymowa
Problemem wymowie języka Norweskiego dla obcokrajowców są rodzajniki. Żeby umiejętnie się nimi posługiwać trzeba dobrze osłuchać się z językiem. Dużo obaw wśród uczących się norweskiego wzbudza wymowa. Jak już wspominaliśmy, norweski nie posiada ujednoliconego standardu wymowy. Norwegowie są przyzwyczajeni do różnic w wymowie, a nawet do wielu wariantów jednego słowa. Są także bardzo uprzejmi w stosunku do cudzoziemców, którzy podejmują próby rozmowy w języku norweskim i doceniają ich wysiłek włożony w naukę.
Polakom sporo trudności może sprawić np. rozróżnienie samogłosek długich i krótkich, co jest o tyle ważne, że wpływa na znaczenie wyrazów. Także akcent jest pewną barierą. Norweski należy do języków, w których wyróżnia się zarówno akcent dynamiczny (nacisk) jak i akcent muzyczny (ton). Często zdarza się, że kilka wyrazów należy wymawiać razem, nie oddzielając ich od siebie, co także stanowi trudność dla obcokrajowców.
Dostępność kursów języka norweskiego w Polsce
Jeszcze do niedawna język norweski nauczany był wyłącznie na uczelniach. Z powodu intensywnej emigracji zarobkowej do Norwegii znalazł się także w ofercie szkół językowych. Dziś bez problemu znajdziemy kursy stacjonarne, internetowe a także materiały do samodzielnej nauki. Wzajemna zrozumiałość języków (pojęcie oznaczające taką bliskość różnych języków, że mówiący nimi mogą się porozumieć bez dodatkowej nauki ani szczególnego wysiłku) skandynawskich oznacza, że jeśli nauczysz się norweskiego, będziesz w stanie zrozumieć także język duński i szwedzki.
Warto pamiętać, że język norweski nieustannie ewoluuje, podobnie jak wszystkie inne języki. Młodzież mówi inaczej niż starsi. Na pewno na ulicy usłyszycie też etnolekt (odmiana językowa właściwa dla wyodrębnionej grupy etnicznej, postrzegana jako wyznacznik jej tożsamości) kebabnorsk, czyli „kebabowy norweski” – język młodzieży wychowanej w rodzinach imigranckich przybyłych z krajów niezachodnich (głównie południowoazjatyckich).